Długość jeziora łącznie z dwoma największymi odnogami, na które rozdziela się w odległości 3 km od zapory, wynosi około 35 km. Wody krótszej odnogi zachodniej o długości 13 km wypełniają dolinę Solinki i sięgają do Wołkowyi i Bukowca. Dłuższa odnoga wschodnia mierzy 16 km oraz sięga w głąb doliny Sanu i cofkami dociera do Rajskiego i Chrewtu. Długość linii brzegowej wynosi w przybliżeniu 160 km, a średnia głębokość to 25 km, przy czym głębokość maksymalna tuż przy zaporze wynosi 60 m. Powierzchnia jeziora waha się w granicach 21-22,2 km2. Całkowita pojemność akwenu wynosi 500 mln m3.
Głównym zadaniem Jeziora Solińskiego jest gospodarka wodna. Pełni ono funkcję zbiornika przeciwpowodziowego. W okresie gwałtownych napływów wody gromadzi jej nadmiar oraz zmniejsza falę powodziową, ratując w ten sposób wiele terenów przez zalaniem. Poza tym stanowi rezerwuar wody dla gospodarki komunalnej, zakładów przemysłowych i rolnictwa.
Jezioro Solińskie pod powierzchnią skrywa pozostałości po zalanych przez nie wioskach: Solinie, części Wołkowyi, Teleśnicy oraz innych. Na powierzchni soliński akwen posiada urozmaiconą linię brzegową. Pełno tutaj zmiennych krajobrazów, pięknych półwyspów i malowniczych zatoczek. Niestety do tych miejsc trudno dotrzeć pieszo ze względu na skomplikowane, strome i zarośnięte ścieżki. Bardziej przyjazna dla człowieka jest droga wodna, dlatego Jezioro Solińskie jest wymarzonym miejscem dla żeglarzy, dla których żeglowanie po tym akwenie wymaga umiejętności i dostarcza wielu wrażeń, dzięki zawirowaniom wiatrów, występujących w wąskich, spiralnych dolinach otoczonych zboczami górskimi. Po Jeziorze Solińskim nie można pływać motorówką, gdyż akwen jest objęty strefą ciszy. Wyjątek stanowią motorówki, należące do WOPR-u i policji oraz statki spacerowe "Białej Floty", którymi rejsy mogą być wspaniałą atrakcją dla wczasowiczów i turystów.
Również wędkarze będą zadowoleni z czasu spędzonego nad Jeziorem Solińskim. Z powodu braku przepławek dla ryb w zaporze, zbiornik soliński został sztucznie zarybiony. Mimo, że dorzecze górnego Sanu nie pełni już roli tarlisk łososi, występują w solińskim akwenie inne gatunki ryb, m.in. okonie, szczupaki, sandacze, brzanki, pstrągi i lipienie.
Zbiornik soliński nie jest natomiast przyjazny dla miłośników pływania. Występują w nim znaczne wahania poziomu wody z powodu pracy elektrowni. W krótkim okresie czasu mogą zachodzić zmiany znaczne (do 1 m) i szybkie. Niższy stan wody odsłania obszar śliskiej, brzydkiej gliny wzdłuż brzegu. Nie oznacza to jednak, że Jezioro Solińskie nie dysponuje żadnymi kąpieliskami. Kąpieliska są, głównie w Polańczyku, Chrewcie i Solinie, jednak zawsze trzeba uważać. Kąpiele w miejscach niestrzeżonych należą do bardzo niebezpiecznych ze względu dno, które w niektórych miejscach załamuje się stromo. Można się także nadziać na konary drzew, które skrywają się pod powierzchnią wody. Należy też pamiętać o różnicy temperatury pomiędzy warstwą powierzchniową, a głębinową jeziora, która może wywołać szok termiczny u kąpiącego.
Jezioro Solińskie, stworzone przez człowieka, wtopiło się doskonale w bieszczadzki krajobraz. Nie znaczy to jednak, że ta ingerencja w przyrodę nie spowodowała żadnych zmian. Zmiany zaszły, przede wszystkim klimatyczne. Złagodniały warunki atmosferyczne na tym terenie. Teraz, prawie nie występują silne mrozy, które były cechą charakterystyczną bieszczadzkiej przyrody, zwiększyła się za to siła wiatru i liczba wietrznych dni. Wahania temperatury są nieznaczne, zarówno te dobowe, jak i roczne.
Do innych zmian można zaliczyć masowe powstawanie różnych ośrodków wczasowych, sanatoriów, głównie w Polańczyku, plaż, przystani wodnych i wypożyczalni sprzętu wodnego, które mogą nie pasować do dzikiej przyrody i zakłócać ją.
Nie zraża to jednak licznych miłośników Bieszczadów, pasjonatów sportów wodnych i wczasowiczów, którzy pragną regenerować siły na plażach wokół Jeziora Solińskiego. Niegdyś odbywały się tutaj mistrzostwa Polski w windsurfingu, miały miejsce ostatnie żeglarskie mistrzostwa świata w klasie "Hornet" i żeglarskie rywalizacje spartakiady młodzieży.
Jezioro Solińskie mimo, że nie stworzone naturalnymi siłami przyrody, stanowi miejsce niezwykłe, nie tylko pod względem rekreacyjnym, ale także ze względów estetycznych. Jest jedynym w swoim rodzaju jeziorem w Bieszczadach, tej perełce Podkarpacia, które zachwyca i które należy zobaczyć choć raz w życiu.
Opis na podstawie następujących książek: Sieńko P., Ogórek S., Mrówka W., Niezbędnik Turystyczny. Bieszczady, Piwniczna-Zdrój 2011 Kryciński S., Gąsiorowski A., Olszański T.A., Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty, Pruszków 2009
