Jeżeli wynajmujemy mieszkanie, to formularzem zeznania rocznego, na którym musimy wykazać nasze dochody płynące z tego, jest PIT-36. W tym miejscu należy podkreślić fakt, iż podatnik na tym samym blankiecie wypisać może także wszelkiego rodzaju inne dochody, które zostały opodatkowane na zasadach ogólnych. Płynąć one mogą z działalności własnej firmy, emerytury, bądź też pracy na etacie. W takim przypadku na jednej deklaracji wykazujemy wszystkie dochody, a podatek płacimy od kwoty łącznej uzyskanego dochodu.
Osoby wynajmujące mieszkanie, dom powinny rozliczać się według skali podatkowej, gdyż dzięki temu będą mogli oni uwzględnić wszelkiego rodzaju koszty uzyskania przychodu. W tym przypadku często w grę wchodzą odsetki kredytu, czynsz, itd.
Osoba wynajmująca posiada przychód z czynszu najmu. By móc obliczyć dochód należy przychód pomniejszyć o koszty, jakie zostały poniesione, by mógł on zaistnieć. W tym przypadku liczą się zarówno wydatki remontowe, opłaty za media, a także podatek od nieruchomości. Jedynym warunkiem, jaki należy spełnić, to konieczność wystawienia dokumentów, faktur na właściciela danego lokalu. W przypadku, gdy nieruchomość, która jest wynajmowana, znajduje się w posiadaniu obojga małżonków, to wówczas każdy z nich powinien odrębnie rozliczyć przychody. Dzieli się je wtedy na połowę, po 50%. Jeżeli chcesz móc rozliczać cały przychód samodzielnie, to musisz złożyć specjalne pisemne oświadczenia, które należy przedłożyć przed naczelnikiem właściwego urzędu skarbowego.
Na koniec warto również wspomnieć o tym, że w PIT-36 określamy nie tylko dochody, ale także możemy wykazać starty spowodowane wynajmem mieszkania. Jeżeli koszty są większe od przychodów, to automatycznie ponosimy straty. Niestety nie pomniejszą one naszych dochodów z innych źródeł. Czyli stratę, którą ponieśliśmy na wynajmie w roku 2012, rozliczymy dopiero w roku 2013 i kolejnych latach. Jest to spowodowane wpływem artykułu 9 ust.3 ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, według której poniesioną stratę odliczyć można od dochodu z tego samego źródła przychodów w kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych. Istotną informacją jest fakt, iż wysokość obniżenia w którychkolwiek z tych pięciu lat nie może przekroczyć 50% kwoty straty.
